خط خطی های یک روانشناس

توجه به جایگاه زنان در برنامه های پیشرفت کشور دارای اهمیت کلیدی است زیرا مشارکت زنان در عرصه های گوناگون اقتصادی، سیاسی، و فرهنگی از شاخص های مهم پیشرفت انسانی و پایدار در تعیین درجه توسعه یافتگی یک کشور محسوب می شود. نادیده گرفتن زنان به عنوان نیمی از منابع انسانی جامعه چرخ توسعه جامعه را کند می کند. به منظور تحقق پیشرفت انسانی توجه به جایگاه نقش آفرین زنان در فرایند پیشرفت کشور و تامین مطالبات این قشر عظیم در برنامه های پیشرفتی و کلان کشور ضروری است

ارزیابی ها نشان می دهد که تمامی شاخص های آموزشی، اقتصادی و جمعیتی در مورد زنان کم تر از مردان است و شاخص های پیشرفت انسانی زنان در ایران خیلی پایین تر از استانداردهای جهانی است . تا زمانی که شاخص های پیشرفت انسانی به صورت اعم و پیشرفت انسانی زنان به صورت اخص تغییر اساسی نیابند ، دستیابی به پیشرفت واقعی در جامعه ما غیرممکن است .لذا سرمایه گذاری در پیشرفت انسانی زنان به پیشرفت مضاعف جامعه کمک خواهد کرد.

فارغ از اثرات سوئی که برخی شغل های زنان بر امنیت خانواده و تربیت کودک میگذارد شغل هایی که با روحیات زنان سازگاری دارند مزایای قابل توجهی دارد. اشتغال در بیرون از منزل به زنان کمک می کند تا از تخصص و تحصیلات خود بهره ببرد که این مساله در امنیت روانی و احساس کارآمدی شان بسیار موثر است.این دسته از زنان، با کار کردن در بیرون از منزل، باری از مشکلات اقتصادی را از دوش همسر برداشته و موجب می گردد که خانواده از لحاظ مالی در رفاه بیشتری به سر ببرد. علاوه بر این در دوران کهنسالی و کهولت سن و در نبود همسر به علت برخورداری از مستمری، وابسته و نیازمند فرزندان نخواهند بود که خود این مساله در سلامت روان دوران پیری و استقلال بیشترشان موثر خواهد بود. همچنین مشارکت اجتماعی زن در جامعه، مراودات وسیع اجتماعی و به خصوص اشتغال در بخشهای فرهنگی باعث افزایش آگاهی ها و دانستنی های زن شده و او را در تربیت فرزندان حمایت بسیاری می کند.

اگر بخواهیم به فعالیت های زنان در سه دهه ی  اخیر نگاهی بیندازیم خواهیم دید کهدر واقع دهه اول، دهه سکوت بود و حضور زنان در سطوح بالای برنامه ریزی خیلی پررنگ نبود و فضای فرهنگی دهه اول انقلاب از دلایل این امر است و ما در این دوران تجمع زنان را فقط در دو رده آموزش و بهداشت دیدیم و عنوان نمودن روز میلاد حضرت فاطمه(س) به عنوان روز زن و روز مادر سرآغاز و زمینه ای برای طرح مسایل مربوط به زنان بود.

در دهه دوم انقلاب گامی در جهت ایجاد باور برداشته شد و چاپ نشریات زنان، تشکلهای انجمنهای صنفی، تأسیس کمیسیونهای امور بانوان فرمانداری در سال 1368 در سطح استانها اهمیت وجود و سازمانهایی برای بررسی مشکلات زنان را نشان می دهد.

 در دهه سوم انقلاب ما شاهد حضور گسترده بانوانی در انتخابات مجلس و شوراها، ورود گسترده دانش آموزان دختر به دانشگاهها، افزایش پوشش تحصیلی دختران، رشد سواد زنان، افزایش تعداد زنان عضو هیأت علمی دانشگاه بودیم و این بیانگر آن است که نگاه علمی به مسایل زنان در این دهه آغاز می شود. همچنین ایجاد رشته مطالعات زنان در مقطع کارشناسی ارشد، رشته خانواده در مقطع کارشناسی و رشته مدیریت خانواده در دانشگاه جامع علمی ـ کاربردی و تأسیس مراکز تحقیقاتی مربوط به زنان توجه به نقش زنان در توسعه را نشان می دهد

در شرایط امروز جامعه زنان نیازمند مشارکت اقتصادی و اجتماعی هستند و کشور باید از نیروی کار زنان برای توسعه و پیشرفت بهره برداری کند. کارشناسان اقتصادی بر این باورند که بدون حضور زنان در فعالیتهای اقتصادی، شکوفایی و توسعه همه جانبه شکل نمی گیرد و اهداف رشد و توسعه اقتصادی محقق نمی شود. جایگاه زنان در عرصه کار و تولید به ویژه اقتصاد مقاومتی حائز اهمیت است و نمی توان از مشارکت اجتماعی و اقتصادی زنان چشم پوشی کرد

حال آنچه باید پیرامون نقش زنان استان چهار محال و بختیاری در تحقق اقتصاد مقاومتی بیان کرد این است که در سال 85 نرخ اشتغال بانوان در چهارمحال و بختیاری 14.10 درصد بوده که براساس آخرین سرشماری در سال 90 این نرخ به 10.18 درصد تقلیل یافت. براساس سرشماری سال 90، 448 هزار نفر از جمعیت 970 هزار نفری چهارمحال وبختیاری (معادل 49) درصد را زنان تشکیل می دهند. از مجموع 35 هزار نفر کارکنان ادارات استان چهارمحال وبختیاری، 21 هزار و 812 نفر را مردان و 13 هزار و 236 نفر را زنان تشکیل داده اند که سهم زنان 37.7 درصد کارمندان دستگاه های اجرایی است. براساس این سرشماری درمناطق شهری چهارمحال و بختیاری، حدود هشت درصد زنان شاغل، سه درصد بیکار، 64.5 درصد خانه دار و 23 درصد مشغول تحصیل هستند. شش درصد زنان روستایی چهارمحال و بختیاری شاغل، یک درصد این زنان بیکار، 17 درصد مشغول تحصیل و 72.8 درصد خانه دار هستند. این آمار به وضوح بیانگر آن است که نقش زنان در اقتصاد مقاومتی توسط دولت جدی گرفته نشده است.

مراکزی مانند امور زنان و خانواده ی استانداری و اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی که ارتباط مستقیم با زنان ، امور خانواده و فرهنگ استان دارند نتوانسته اند از استعداد و توانمندی های زنان در راستای پیشرفت اقتصاد و فرهنگ استان هیچ استفاده ای بکنند به عنوان مثال صنایع دستی استان که غالبا به دستان هنرمند زنان استان ساخته میشود اکنون زیر سایه  بی توجهی و بی مهری مسئولین در حال نابودی است بررسى‏ها و مطالعات انجام شده نشان مى‏دهد که تولیدات صنایع دستى استان عمدتا جنبه خود مصرفى دارد و به صنایع دستى به عنوان یک پیشه و حرفه درآمد زا توجه نمى‏شود و هیچ صنایع مدرن و کارگاهى برای این صنعت استانی وجود ندارد حال آنکه اگر چنین توانمندی زنان استان حمایت و به مرحله ی تولید برسد نقش عمده ای در تحقق اقتصاد مقاومتی در استان ایفا خواهد کرد این در صورتی است که صنایع دستی استان مانند قالی چالشتر در بی توجهی به سر میبرد که به خودی خود قابلت صادرات آنهم در بخش وسیعی از منطقه و حتی اروپا دارد.

نکته ای که اکنون باید به آن توجه شود برنامه ای جامع و کامل است که در آن نه تنها به توانمند سازی ظرفیت زنان استان باید توجه شود که نهایتا باید از این ظرفیت برای پیشرفت استان و صنعتی سازی این توانمندی ها استفاده کرد که همت مسئولین امر را می طلبد.