کودکانی شیرین اما بغلی

بسیاری از مردم معتقدند که اگر مادر یا پدر مدت زمان زیادی در روز کودک خود را درآغوش بگیرند کودک در اصطلاح «بغلی»می‌شود و به محض اینکه او را زمین بگذارند گریه و جیغ و دادش همه را موذب میکند.برخی والدین با تفکر اینکه بغل کردن زیاد نوزاد موجب بغلی شدن کودک می شود از توجه زیاد به کودک خود امتناع می کنند. در حالی که متخصصان معتقدند، در آغوش گرفتن نوزاد نه تنها باعث بغلی شدن او نمی شود بلکه رشد جسمانی، مغزی و عاطفی کودک را تحریک کرده و ارتقا می بخشد.مهمترین راه ادامه ارتباط عاطفی میان مادر و نوزاد، در آغوش گرفتن کودک است. در آغوش گرفتن او باعث آرامش کودک می شود در حالی که بی اعتنایی، کودک را بهانه گیر، بدخلق و لجوج می کند و باعث بی‌اعتمادی کودک نسبت به پدر و مادر و اطرافیانش میشود که این عدم اعتماد در بزرگسالی موجب کمرویی و خجالتی شدن فرد می‌شود.تحقیقات نشان میدهد گریه به مدت طولانی، فشار خون و ضربان قلب کودکان را افزایش می دهد و با کاهش سطح اکسیژن و انرژی در بدن،استرس زیادی را به آنها وارد می کند همچنین نقش مادر در شکل‌گیری اعتماد به‌نفس و عزت نفس کودک بسیار مهم تر از پدر است و یکی از مهم‌ترین راه‌های رفع نیاز عاطفی کودک در آغوش گرفتن و نوازش وی تا زمانی است که این نیاز در آن رفع شده و به آرامش برسد.